„Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?” – pytali ludzie Jezusa. On taką dał im odpowiedź: „Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał”. Tylko czy aż tyle? Czego oczekuje Jezus mówiąc: „abyście wierzyli”? Wiara jest rzeczywistością dynamiczną. To codzienna i nieustanna odpowiedź dawana Bogu na Jego nieskończoną miłość. Wiara zakłada pokorę. To przyjęcie tajemnicy Eucharystii. „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu”. To Jezus daje życie. To On udziela się każdemu, kto chce Go przyjąć, w Eucharystii. On ratuje nas z największego kataklizmu, jakim jest grzech. Człowiek, który chce się nawrócić, który się spowiada i czyni mocne postanowienie poprawy, powraca jednak do środowiska przenikniętego złem, kłamstwem, obłudą i trudno mu się oprzeć różnorakim pokusom. Jest narażony na ciągłe „szemranie”. Ale gdy zaczyna odczuwać słabość – wtedy Bóg przychodzi, by go umocnić: “Oto ześlę wam chleb z nieba…”. Eucharystia to obecność Jezusa. Jego nieustanna pomoc. Pokarm, który pozwala wytrwać w największych ciemnościach i w wędrówce przez pustynie współczesnego świata. Błogosławionej niedzieli.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis